Τι GTi, Τι GT3, Τι …Mp3! (vid)

θυμήθηκα ένα κείμενο που έγραψα πριν από 6 χρόνια αλλά που θα μπορούσε να είναι σημερινό, οπότε άλλαξα δύο τρία πραγματάκια et voila!

Ήρθε λοιπόν το τέλος? Πραγματικά τα αυτοκίνητα θα περιοριστούν στο να είναι καταναλωτικά αγαθά η θα αντισταθούν κάποιες γενναίες εταιρίες και η αυτοκίνηση –με την φιλοσοφική της έννοια- θα παραμείνει ζωντανή? Τελικά είμαστε καταδικασμένοι να λουστούμε το i-car?
Μια διαφήμιση δημοφιλούς μικρού αυτοκινήτου με τρομερό στήσιμο μου έδωσε τροφή για σκέψη. Εμφανίζει λοιπόν σε διαδρομή με στροφές και πολύ όμορφο τοπίο, κάτι σαν τη διαδρομή προς το Σούνιο και ο οδηγός έχει στο νου του πώς να στείλει sms χωρίς να βγάλει τα χέρια του από το τιμόνι, αντί να μένει μαγεμένος από το πώς ένα πολύ προσιτό όχημα μπορεί να σου προσφέρει χαμόγελα αντίστοιχα πολύ ακριβότερων κατασκευών.
Νομίζω πως η διαφήμιση αυτή αποτελεί την καλύτερη απάντηση στο ερώτημα που θέτουμε οι βενζινοκέφαλοι εδώ και μερικά χρόνια: ‘Γιατί δεν τα φτιάχνουν όπως παλιά?’ Μα είναι απλό: Εδώ και αρκετά χρόνια οι νέοι έχουν αποκοπεί από την αυτοκίνηση όπως την μάθαμε και την αγαπήσαμε εμείς οι λίγο παλιότεροι, τα αυτοκίνητα τους φαίνονται παντελώς αδιάφορα και τελικά δίνουν σημασία μονάχα στον εξοπλισμό άνεσης και αν διαθέτουν θύρα για το i-pad η usb και Bluetooth.
Με το ζόρι ξέρουν να ανοίξουν το καπό και έννοιες όπως ‘πίεση ελαστικών’ η ‘ιξώδες λαδιού’ νομίζουν ότι τις κατέχουν μονάχα μηχανολόγοι στη Nasa και ότι στην τελική ‘ρε αδερφέ θα το πάω για σέρβις (αν και όταν πληρωθώ…)’.
Και από αυτούς που ‘ασχολούνται’ οι περισσότεροι έμαθαν περί αυτοκινήτων από το Fast and Furious και το MAX Power και περιορίζουν τις γνώσεις τους στο ‘τετρακοσάρι’, στα ‘άλογα’ και αξιολογούν τα αυτοκίνητα με τη μονάδα μέτρησης της κολόνας.
Τα αυτοκίνητα όμως εξελίχθηκαν και έφτασαν εκεί που είναι σήμερα χάρη στο όραμα των μηχανολόγων, των πιονιέρων που ήθελαν να σπάσουν κάποιο ρεκόρ η που απλά δεν δέχτηκαν ποτέ την απάντηση ‘αυτό δεν γίνεται’ και έψαχναν τρόπους να ξεπεράσουν δυσκολίες και εμπόδια.
Άνθρωποι όπως ο Vincenzo Lancia η ο Andre’-Gustav Citroen καινοτόμησαν και μας προσέφεραν απλόχερα τις ιδέες τους και τα οράματα τους. Ο πρωταρχικός τους σκοπός ήταν η ίδια η πρόοδος και όχι το απόλυτο κέρδος.
Γι’ αυτό όμως και καταστράφηκαν… αποτέλεσαν τους ‘χρήσιμους ηλίθιους’ της αυτοκινητοβιομηχανίας και αφού επωμίστηκαν το κόστος της εξέλιξης, της βιομηχανικής εφαρμογής αλλά και της έρευνας αγοράς δια της πρακτικής οδού, για τους άλλος, με την ‘αλάνθαστη’ μέθοδο «φτιάξτε το εσείς και θα δούμε ποιος θα το πάρε και πόσο…» άφησαν ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα για τους στυγερούς εκμεταλλευτές της μηδενικής πρωτοπορίας (ονόματα δεν κάνουμε, οικογένειες δεν θίγουμε… έτσι Henry?).
Γιατί όταν κάποιος σκοτώνεται να φτιάξει αυτοφερόμενα πλαίσια, ανεξάρτητα ηλεκτρικά κυκλώματα, υδραυλικές αναρτήσεις, ικανά φρένα, μεταδόσεις όλων των τύπων και κινητήρες με υψηλή απόδοση στο λίτρο, την ώρα που άλλοι παλεύουν με ταμπούρα, αερόψυκτους κινητήρες και αμαξώματα δεινοσαύρων, θα έπρεπε η προσπάθεια να αναγνωρίζεται και από το αγοραστικό κοινό, που τελικά κατευθύνεται τεχνηέντως σε πιο απλές και τελικά οπισθοδρομικές λύσεις.
Γιατί όμως μας εκπλήσσει αυτό? Η ζωή επιβραβεύει την μετριότητα, την ικανότητα να ΜΗΝ ξεχωρίσεις…
Ακόμα και οι γενικοί κατασκευαστές όπως η GM και η Ford όμως, όπως και οι όμοιες τους σε φιλοσοφία Toyota, VW και όλοι οι Κορεάτες η ακόμα περισσότερο οι Fiat και Peugeot είχαν την ανάγκη να θυμίσουν που και που στον κόσμο ότι φτιάχνουν αυτοκίνητα και όχι λευκές ηλεκτρικές συσκευές. Έτσι μας χάρισαν εξαιρετικά οχήματα και προέκυψαν τα Ford RS όλων των γενιών, οι Celica, τα Corrado VR6 τα άπειρα σπορ Fiat και Abarth και οι μικρές βόμβες της Γαλλίας με το όνομα Rallye, που ουδεμία σχέση είχαν με τα λοβοτομημένα οικογενειακά της φίρμας.
Αυτά όμως υπήρξαν γιατί υπήρχε και ο κόσμος που τα αναζητούσε… Σήμερα? Βλέπω ξανά τη διαφήμιση και θλίβομαι γιατί αντί να πουλήσουν το εξαιρετικό κράτημα και αίσθηση του τιμονιού για το οποίο μόχθησαν μηχανικοί, σχεδιαστές αλλά και δοκιμαστές σε όλων των ειδών τις διαδρομές, χαίρονται που έχουν …Bluetooth!
Προφανώς γιατί στοχεύει στη συντριπτική πλειοψηφία των αγοραστών που αυτά ρωτάει στους πωλητές και προφανώς γιατί οι πωλητές πολλές έχουν προϋπηρεσία στο …Πλαίσιο! Είναι λίγοι αυτοί που θα σου μεταφέρουν το μικρόβιο, που θα σε κάνουν να νιώσει πως αγοράζεις κάτι που εκτός από το να σε μεταφέρει από το σημείο Α ως το σημείο Β έχει την ικανότητα, την ίδια στιγμή, να σε κάνει να χαίρεσαι λίγο παραπάνω τη ζωή σου.
Θυμάμαι ένα πωλητή της Alfa Romeo που είχε μια δική του 159 Ti και πήγαινε τάπα τους υποψήφιους αγοραστές στην Ιερά Οδό για να του δείξει πως συμπεριφέρονται τα διπλά ψαλίδια στο εσάκι με την αρνητική κλίση… στα @@ του το Bluetooth (που έτσι για την ιστορία, το είχε). Δεν ξέρω αν σήμερα θα είχε επιτυχία αυτός ο άνθρωπος, εγώ όμως από αυτόν πήρα 3 αυτοκίνητα.
Θέλω να παραμείνω αισιόδοξος όμως! Θέλω να πιστεύω ότι τελικά ο ανθρώπινος παράγοντας για μερικά χρόνια ακόμη θα βασιλεύει και στα βατά αυτοκίνητα. Όσο υπάρχει το τμήμα R&D στο handling της Ford… όσο υπάρχει η Alfa Romeo με τον αιώνιο κάλο στον εγκέφαλο τους… όσο υπάρχει ///M-Division στην BMW (ελπίζοντας ότι δεν θα καταλήξει σε απλό πρόγραμμα και εξάτμιση στα SUV) και όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον φίλο μου τον Αλέξανδρο που σχεδιάζει Alfa και Maserati και κινείται καθημερινά με Renault Fuego, 5άρι και …Avantime (για να καταλάβετε πόσο άρρωστος είναι) και λιώνει για Busso και GTV υπάρχει ελπίδα, και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Γι’ αυτό καλό και το Multimedia αλλά θυμηθείτε λίγο ΤΙ φτιάχνετε εσείς και προωθήστε το με υπερηφάνεια, δώστε μας το αυτοκίνητο, και όχι τις outsourced οθόνες που κολλάτε πρόχειρα στα ταμπλό σας!

ΥΓ: Μαθαίνω ότι στο χορό των αυτοκινήτων θα μπει και η Huawei, μια χαρά! Θα σου κάνει το δίπλα αμάξι suggest για online παιχνίδια στο φανάρι και θα αποβλακωθεί ο κόσμος ακόμη περισσότερο.
Νίκος Κουμπής
Bonus: Δείτε ΠΩΣ διαφήμιζε η Alfa την 75 κάποτε

ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΜΠΗΣ

O Νίκος Κουμπής γεννήθηκε στην Ιταλία... τη μάνα του την πήγαν στο μαιευτήριο με μια Alfasud, ο πατέρας του οδηγούσε ένα 124 Sport και ένα 131 Mirafiori, ο αγαπημένος οικογενειακός φίλος είχε μια GTV6 και ένα Uno Turbo i.e. και έζησε το οικονομικό θαύμα της Ιταλίας με τις αμέτρητες 164, Thema και Croma να τρέχουν με 200+ στην Autostrada. Σήμερα ζει στην Ελλάδα και ο κάλος με ότι είναι τετράτροχο και γρήγορο τον έχει σημαδέψει για τα καλά. Αρθογραφεί εδώ και χρόνια σε διάφορες ιστοσελίδες και διατηρεί, με παρέα εκλεκτών φίλων το www.theitalianjob.gr . Με την ίδια ομάδα οργάνωσε άπειρα trackdays αυτοκινήτου και μοναδικά event όπως η παρουσίαση της Πρώτης Panigale στις Σέρρες και ο μοναδικός 12ωρος αγώνας καρτ στην Ελλάδα ενώ για χρόνια ήταν Εμπορικός Διευθυντής της Filos Rennsport όπου έβαλε χέρι σε μερικά από τα δυνατότερα supercars. Από Alfa Romeo και BMW μέχρι Ferrari και Porsche, είναι ικανός να σκαρφιστεί την πιο περίεργη δικαιολογία για να αρπάξει το κλειδί και να χαθεί σε μία διαδρομή με στροφιλίκια. Και μετά να γράψει πως πέρασε.